Mówiąc o autyzmie w medycynie stosuje się pojęcie spektrum autystycznego, które obejmuje rozmaite typy osób o autystycznych cechach. Ludzie dotknięci omawianym zaburzeniem wykazują odmienne mechanizmy powodujące trudności rozwojowe. Osoby te posiadają często specyficzne i odrębne wymagania względem otaczającego ich środowiska. Bez względu na typ autyzmu, osoby z zaburzeniami autystycznymi odznaczają się widocznymi problemami z interakcją społeczną i komunikacją, wąsko zawężonymi zainteresowaniami oraz wyjątkowo powtarzalnym zachowaniem.

Uważa się, że u podłoża wszystkich zaburzeń autystycznych leżą defekty neurologiczne o nieznanych dotąd przyczynach. Wszelkie objawy autyzmu są klasyfikowane jako całościowe zaburzenia rozwoju. Jego symptomy pojawiają się we wczesnym okresie rozwoju dziecka, przed trzecim rokiem życia. Zdarza się jednak, że charakterystyczne objawy widać już przed ukończeniem pierwszego roku życia. Należy zaznaczyć, że autyzm może przejawiać się w wiele różnych sposobów u każdej z osób dotkniętych zaburzeniem. Możemy spotkać się z wieloma indywidualnymi manifestacjami autyzmu, jednak istnieje pewna wspólna pula symptomów.

Przyczyny

Jak już wspomniano wciąż nieznane są dokładne przyczyny powstawania zaburzeń autystycznych. Najczęściej wskazuje się, że przyczyny ich powstawania są genetyczne. Naukowcy podkreślają tu rolę genu EN2 na chromosomie 7 oraz pozostałych genów znajdujących się na chromosomach 3,4 i 11. Obecnie wykryto aż 30 genów, które odpowiedzialne są za rozwój autyzmu. Można nawet wyodrębnić oddzielne geny, które odpowiadają za wczesną fazę zaburzeń oraz późną. Co więcej, wiadomo które geny wywołują autyzm u mężczyzn, a które u kobiet i tak te znajdujące się na chromosomie 11 wywołują zaburzenia w męskich organizmach, a te na chromosomie 4 w żeńskich. Kolejnym czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia autyzmu jest starszy wiek ojca, czyli powyżej 40 roku życia. Autyzm mogą również wywołać zaburzenia metaboliczne, zaburzenia flory bakteryjnej jelit, urazy okołoporodowe, uszkodzenia centralnego układu nerwowego, toksoplazmoza, dziecięca porażenie mózgowe, różnego rodzaju poważne infekcje oraz zbyt intensywna terapia antybiotykami w czasie niemowlęcym.

Objawy

Do zachowań sugerujących możliwość wystąpienia autyzmu należą: izolacja, przymus stałości najbliższego otoczenia i niechęć do jakichkolwiek zmian, wyraźna niezdolność do interakcji społecznych, agresja, wciąż powtarzające się czynności, zaburzenia mowy, mechaniczne zapamiętywanie. W przypadku autyzmu dziecięcego będziemy mieć do czynienia z następującymi objawami: brak gaworzenia i świadomych gestów po pierwszym roku życia, brak umiejętności składania słów w wieku 2 lat, brak reakcji na swoje imię, utrata zdolności językowych oraz społecznych, słaby kontakt wzrokowy, brak zainteresowania zabawkami, nieustanne porządkowanie i układanie rzeczy regularnie, brak uśmiechu, urojenia i omamy.

Terapia

Niestety autyzm jest nieuleczalny, jednak odpowiednia terapia pozwala wyraźnie złagodzić jego skutki. Mimo, że możemy usłyszeć o wielu cudownych sposobach, dotychczas skuteczność udowodniono tylko terapii behawioralnej oraz poznawczo-behawioralnej.